Cemal Süreya - Gül (Rosa)

 

[Originale in lingua turca]

GÜL

Gülün tam ortasında ağlıyorum

Her akşam sokak ortasında öldükçe.

Önümü arkamı bilmiyorum

Azaldığını duyup duyup karanlıkta

Beni ayakta tutan gözlerinin

Ellerini alıyorum sabaha kadar seviyorum

Ellerin beyaz tekrar beyaz tekrar beyaz

Ellerinin bu kadar beyaz olmasından korkuyorum

İstasyonda tren oluyor biraz

Ben bazan istasyonu bulamıyan bir adamım

Gülü alıyorum yüzüme sürüyorum

Her nasılsa sokağa düşmüş

Kolumu kanadımı kırıyorum

Bir kan oluyor bir kıyamet bir çalgı

Ve zurnanın ucunda yepyeni bir çingene.

[Traduzione in lingua italiana]

ROSA

Piango seduto nel cuore esatto della rosa

Mentre muoio in strada tutte le notti

Cosa mi preceda o mi segua non so

E nel buio sento, sento posarsi i tuoi occhi

Gli occhi cui devo la vita

Ti prendo le mani e le carezzo fino al mattino

Le mani tue bianche e ancora bianche e bianche

Sono bianche da farmi paura, le tue mani

In stazione il treno si ferma un po’

A volte sono l’uomo che la stazione non la trova

Prendo la rosa, la passo sul viso

Sarà caduta in strada

Mi si spezzano le ali, le braccia

Zampillo sangue, apocalisse e un giudizio

Sulla punta della spada

Un vagabondo risorto.